![Dagboek van de afvaller - Afl. 5]({"src":{"default":"https:\/\/wieisdemol.assets.avrotros.nl\/user_upload\/WIDM21\/Dagboek-afvaller5-website.jpg"}})
Dagboek van de afvaller - Afl. 5
Okay. Here we go. Waar beginnen we.
Bij een wereldwijde pandemie die de wereld op de handrem zette.
Bij een bomvol festivalseizoen in Europa dat als sneeuw voor de zon verdween.
Bij grenzen die dicht gingen en overheden die struikelden.
Bij Joshua vol energie maar zonder podium.
And there she was: Wie is de Mol? Of ik door het wegvallen van alle optredens misschien een keer mee kon doen. Sold! In a heartbeat. En ja, ik zei het in het Engels, de taal die sinds mijn eerste woordjes al door mijn Nederlands verweven zit.
Ready was ik. Ik had mezelf wijsgemaakt dat ik wist wie de Mol was. Nu hoefde ik alleen nog maar te genieten van dit spel waarvan ik nog geen idee had hoe krankzinnig het eigenlijk was. Ik had het nooit echt gekeken. De nacht voor vertrek keek ik snel een paar afleveringen, maar werd ik vooral dronken met mijn vriendinnetje die ik een kleine maand niet zou zien. Want ik ging winnen. Zoveel was duidelijk. Een klein afscheidsfeestje had dus zonder twijfel de prioriteit boven een goede voorbereiding. Brak en katerig aankomen op Schiphol zou me tevens helpen bij het vertrouwen op mijn gut feeling. De geest is makkelijk af te leiden, te bespelen. Ze is receptief voor manipulatie. Het onderbuikgevoel always knows best. En moe zou ik daar beter bij kunnen. So far so good. En holy fucking shitballs did it get better.
Vijf afleveringen lang was ik de hoofdrolspeler in mijn eigen film Joshua
Vanaf het eerste moment werd het duidelijk dat dit spel en de mensen erachter geen spelletje speelden. They meant business. Wat een machine, wat een fantasie, passie en toewijding. Als zelfs corona je niet kan stoppen zo’n monsterproductie neer te zetten met zoveel mensen op zoveel verschillende locaties (elke dag de maatregelen in acht nemend en regelmatig testend) then what will? Niks dus. Wie is de Mol? is een op hol geslagen trein zonder remmen dat een spoor van chaos, geluk en wanneermagikweer achter zich laat. En deze trein zette mij af bij de executie in aflevering vijf.
Vijf afleveringen lang was ik de hoofdrolspeler in mijn eigen film. De guy die overbodige koprollen maakte tijdens het lasergamen. Want ja what else? De guy die zijn oprechte onhandigheid liet samensmelten met bewust verdacht zijn (er al na tien seconden achter komen dat hij de walkie talkies verwisseld heeft en er dan maar voor kiest het zo te houden). De guy die onderdeel werd van #TheAlliance met Splinter. Ondanks de belofte die hij zichzelf deed niemand ècht toe te laten en altijd meedogenloos het spel te spelen. Hier verkoos mijn onderbuik vriendschap boven victorie. Ik was de guy die al abseilend alles vergat dat met codes, jokers of geld te maken had. De jokers en de vrijstellingen deden me weinig. Spreiden heb ik geen aflevering gedaan. Mijn gut feeling en ik zaten goed. Zo vertelde hij me ook dat aflevering vijf mijn halte was.
Thanks for the ride Wie is de Mol?. The pleasure was all mine.
Showpony out.
Meer Wie is de Mol?
