Dagboek van de vierde afvaller

Liev Molboek,

Ik heb niet veel tijd want het is happy hour in het afvallershotel en Dennis is alcoholvrije piña colada's aan het maken.

Ik heb m’n vrijstelling terug, eindelijk, ik liep al weken scheef.

Ik lig eruit en dat kan ik alleen maar respecteren, want in tegenstelling tot in Albanië heb ik dit keer "the money gefollowed", gespreid, notes gemaakt, een bondje gesloten en Rik éxtra serieus terug aangekeken bij eliminaties.

Maar fck, wat ga ik mensen missen.

Rik, de barman van het moordhuis, die tweede gast met dat koffertje in Porto, die bediende die me bij de opdracht aan tafel, zoals gevraagd, extra grote porties kwam brengen, nogmaals die barman, en eigenlijk iedereen behalve Jurre.

Misschien ga ik de Mol wel het meest missen, zonder jou ben ik niks, als een kat zonder een muis, als een hond zonder zo'n vieze tennisbal, als een Kim Kardashian zonder onnodige liposuctie. De fomo voor het avontuur zonder mij is ongekend, maar gemis is ook een manier om te meten hoe veel je van iets houdt.

Mol, wie je ook bent; chapeau.

Vaarwel lieve mensen die Wie is de Mol? maken tot het magisch stukje liefde in een veel te onaardige wereld. Vaarwel gaat niet helemaal op want in mijn hart zal ik jullie altijd bij me dragen, vooral de kandidaat waar ik al jaren verliefd op ben, nameli-…..

-ho, ik moet gaan, Richard roept me. Hij en ik hebben over 5 minuten een deep-tissue massage geboekt.