Als meid van 20 op de toneelschool, organiseerden mijn klasgenoten altijd weekenden “Wie is de Mol?” in een verlaten huis in Utrecht. Het waren de weekenden waar wij als klas altijd naar uitkeken. Ook hier was de regel; rood scherm dan kan je lekker het treintje pakken terug naar huis, wetende dat de rest van je klas nog een heerlijk weekend heeft. De eerste keer kon ik meteen het treintje terug naar Amsterdam pakken. En de tweede keer werd ik (na lang liften in een vuilniswagen op weg naar de finale locatie in het Eye filmmuseum) de verliezende finalist, omdat ik in de file stond met de vuilniswagen.

Maar wanneer mag ik dan voor het echt?
Nou, in 2022 ging de telefoon en stortte ik letterlijk ter aarde toen ik werd gevraagd. Een droom die uitkwam. En drie keer is scheepsrecht, toch? Een keer als eerste eruit, een keer in de finale als verliezend kandidaat en dan nu winnen en met die pot naar huis. Hahaha, ik kan je vertellen dat ik van een hele koude kermis thuis kwam lieve mensen.

We waren vier dagen in het prachtige Zuid-Afrika en hadden al zulke vette en geweldige opdrachten gedaan. Ik was verliefd op iedereen; de groep, de crew, de mensen in Zuid-Afrika. Alles was zo overweldigend en ontroerend. Ik was voor het eerst in Afrika waar een deel van mijn roots liggen en dat had meer impact op me dan ik had verwacht. 

Maar, als een echte “Wie is de Mol? fan en door al deze emoties en gevoelens heen, was ik nog steeds kei gefocust. Want het was tijd voor de eerste test en eliminatie. Een zenuwscheut. Wat een nachtmerrie, iemand gaat ons nu al verlaten. Het is gewoon een keihard spel.

Ik had alles uit mijn hoofd geleerd alsof ik diezelfde avond opeens op moest voor een voorstelling. Je kon me alles vragen en ik rolde er zo een A4 uit aan informatie en antwoorden.You got this.
Spreiden, spreiden, spreiden en tijd. Dat dacht ik toen ik achter die laptop zat. Als in een soort van high en in een razend tempo heb ik de test gemaakt. Lievelingseten? Wat? Lievelingsvakantiebestemming? Het zweet breekt mij aan alle kanten uit. Had ik meer moeten vragen aan de groep? Ik wist na vier dagen nog niet wie er van sushi hield en wie toch liever een bord hutspot at. Ik klap die laptop dicht en voel meteen dat het niet goed zit. 

Vijf groene schermen gaan mij voor en dan ROOD! In totale shock zeg ik gedag tegen de groep. Pak mijn tas en heb mijn afscheidsgesprek met Rik. En vanaf dat moment ga ik een bus in met de groep juichend op de achtergrond. Ik stap die bus in met een paar crewleden en ik heb denk ik 100 keer gezegd: “Dit is niet waar he? Ik kom terug. Nee Saar, het is echt klaar.”  
We stoppen voor een prachtig hotel, ik sleur met mijn laatste kracht mijn hutkoffer de oprit op, richting de receptie.
“Good evening, I like to check in”, zeg ik. 
“What’s your name?”, vraagt de vrouw achter de receptie.
“Sarah Janneh”. 
Ze trekt een la open en ik steek mijn hand uit om de sleutel van haar aan te nemen – tenminste dat dacht ik – maar in plaats daarvan krijg ik een envelop met het MOL logo erop. In totale verwarring open ik de envelop en bel het nummer. 
“Kans om terug in het spel te komen door geld uit de pot te spelen. Je wordt morgenvroeg opgehaald.” 
Van alle spanning begin ik te huilen en ik heb denk ik een kwartier met open mond op die stoel gezeten. Je hebt nog een kans, misschien dan dus toch 3 keer is scheepsrecht?

Met Tupac shirt en rode lippenstift kom ik de volgende dag de loods binnen. Ready to fight. Een zenuwspiraal. Yes! Al die uren Dokter Bibber vroeger zijn dus niet voor niks geweest. ‘Je trekt die hele pot leeg als het moet meid’, denk ik bij mezelf. ‘Je moet in ieder geval die 50% procent halen’. Ik haal zeiknat van het zweet en na veel gevloek en getier de 90%.  Ik beeld mij al in hoe ik als een soort van bad bitch achter een grote deur vandaan kom met mijn koffer nadat ik al mijn groepsgenoten net enorm veel elektrische schokken heb gegeven en ook nog eens de pot leeg heb leeg getrokken. Nu wordt het pas echt leuk, nu gaat spel echt beginnen.

HAHA, geintje lieve mensen. Al had ik de 100% gehaald was ik nog niet teruggekomen. Dit keer geen rood scherm, maar wel voor de tweede keer die deur in mijn gezicht en ik kan je vertellen dat is geen pretje. Nu is het echt klaar. Het avontuur zit er veel te vroeg op en ik was nog maar net begonnen. Maar alles wat ik heb meegemaakt in die paar dagen en alle lieve mensen die ik heb ontmoet dat neemt niemand mij meer af. Stuk voor stuk parels, van groep tot crew tot Afrika.

En dan nu nog voor mijn vrienden, lever je geld maar in want ik was niet de Mol, en dan kunnen we met die pot eens een goed feestje vieren waar jullie mij dan even een avondje mogen uitlachen dat ik er als eerste uitlag. 

Dat was hem lieve mensen, tot de volgende! Het was mij een waar genoegen.

Liefs Saar

Meer Wie is de Mol? 

• 

  Sarah

  Sarah

• 

  • seizoen 23 Aflevering 1

  Aflevering 1: Verbinding

  Aflevering 1: Verbinding