Dagboek van de Mol
Als ik dit ‘dagboek van de Mol’ schrijf, ervaar ik het nog steeds als bizar dat ik de Mol was, mocht zijn en nog steeds een beetje ben. Mijn ogen zitten nog steeds een beetje dicht, heb zo lang blind, doof en onwetend moeten zijn. Ondergronds moeten leven.
Mijn naam is haas… ik weet van niks! Ik ben kandidaat, het enige wat ik weet is ‘dat mijn neus van voren zit en niet opzij.’ Dat was wat ik steeds maar weer zei als ik de eeuwige vraag kreeg… ‘Ben jij de mol?’ Ik wist ook niet van tevoren dat het me zo makkelijk af zou gaan om zo lang een geheim te bewaren. Het is al meer dan een jaar geleden dat ze me vroegen om mee te doen aan het programma waarvan ik al heel lang wist dat het bestond, en waarvan ik wist dat mijn kids fan waren, maar waar ik zelf nooit echt ingedoken ben. Hoe cool… en met name… hoe zouden mijn kids reageren als ik mee zou doen en als ik dan ook nog de Mol zou zijn óók!
Na de vraag of ik de Mol wilde zijn… was mijn reactie… ja leuk, lijkt me wel spannend, nog niet verder denkend wat dat zou behelzen! Verder pratend met de leden van de Mollicitatie werd het me tegengemaakt met de woorden: ‘het is eenzaam, het is zwaar, het is een hele verantwoordelijkheid…’ - dat ik schrok en zei: ‘Weet je wat?… ik laat het bij jullie. Jullie hebben ervaring en ik denk er nog ff over na. Hoewel… jullie maken het me zó tegen dat ik die beker aan me voorbij laat gaan…!’
Zou het zo nog een keer willen doen, maar dan als kandidaat - kijken hoe ver ik het dan zou schoppen.' Renée
Na wat weken werd ik gebeld met de vraag of ik het tóch wilde zijn .. dat ellendige beest. En zo ben ik erin getrapt… de Mol van 2021… en heb er geen moment spijt van gehad! Wat een ervaring om in de dit fantastisch programma te mogen staan, dat met zoveel liefde gemaakt wordt. Met een ongelofelijk creatief team. Met al twintig jaar ervaring. Dat je begeleidt en je vertrouwen geeft, want ik zeg je… het is een behoorlijke trip.
Je leeft gewoon ruim drie weken lang in een bubbel met negen andere gekken om je heen die ook aan dezelfde trip beginnen. En je weet dat je om de twee dagen afscheid zal moet nemen van de een of de ander. Soms met een traan en soms met een ferme handdruk want… ‘de Mol gaat nooit naar huis’. En dat heb ik geweten… Wauw wat een vette opdrachten heb ik allemaal mogen doen, wat heb ik genoten. Zou het zo nog een keer willen doen, maar dan als kandidaat - kijken hoe ver ik het dan zou schoppen. Hahaha.
Een onvergetelijk avontuur. En wat wordt er gespeurd door al die Molloten, ik keek mijn ogen uit op internet, al die verschillende theorieën; de een nog gekker dan de ander, soms bij het rechte eind en vaak ontzettend krom. Geestig, mooi en ontroerend.
Lieve mensen, medekandidaten, crew en kandidatenbegeleiders… dank voor dit feestje. Hulde.
Een ferme omhelzing en warme groet,
Renée ofwel ‘de Mol’
Meer over de Mol van seizoen 21