Dagboek van de afvaller #8

Slome Spekkie ging er pas in aflevering 9 uit. Aflevering 9! Slome Spekkie, want zo word ik al sinds de lagere school door intimi genoemd.

Dit moet ik misschien toch even uitleggen. Als gehaaide crime-fighter is sloomheid nou niet de eerste eigenschap die de gemiddelde kijker van mijn programma mij toedicht. En inderdaad. In mijn werk lijd ik onophoudelijk aan hyperfocus. Sloom zijn, dromerig wegdommelen, in gedachten afdrijven.
Dat kan je leven kosten op missie in gevaarlijk gebied. Maar misschien juist daarom laat ik de teugels buiten mijn werk om graag vieren.

En Wie is de Mol? voelde als één grote, heerlijke vakantie met negen nieuwe vrienden. Natuurlijk hebben we gebuffeld. Natuurlijk was er extreme hitte. Natuurlijk waaide er een venijnig darmvirus door de groep. Maar toch overheerst een gelukzalig gevoel. Spannende missies in een ver land. Blijer kun je mij niet maken.

Was ik constant alert? Ik kan daar kort over zijn: nee. 
Maar hoe fijn is het dat je een te laat verkregen inzicht in de ingewikkeldheid van een opdracht handig kunt ombuigen in een Mol-actie om de aandacht juist op jezelf te vestigen? En die strategie werkte prima, getuige de lange periode dat ik als hoofdverdachte gold. Toch?

En dan de opdrachten zelf! Na een beverige klim langs een zipline boven de jungle, in een bootje op de blauwste lagune op aarde in Bacalar, een feest a la de animatiefilm Coco compleet met een plein vol verklede dansende Mexicanen. En ga zo maar door. Drie weken lang.
 
Ik herinner me nog goed wat ik dacht en voelde toen we het Olympisch Stadion betraden in Mexico Stad. ‘Als ik nu maar niet moet rennen!’ Maar dat moesten we, op 2400 meter hoogte met een voelbaar zuurstoftekort. Niets ging goed tijdens die opdracht in onze lullige gepersonaliseerde outfits. 

En wat te denken van de ‘waaghalzen-zwem-opdracht’. In de uitzending vraagt Rik de groep. ‘Wie is er een waaghals en wie houdt er van zwemmen?’ Als een klein jongetje bal ik mijn knuisjes in de lucht als ik bij de zwemmers word ingedeeld. Mijn gezin ligt dubbel als we het op tv in de aflevering voorbij zien komen. Ik ben gek op water en een fanatiek zwemmer. Even later bleek dat de waaghalzen een adembenemende klif van wel 300 meter mochten beklimmen en ik aan een pierenbadje op een hoteldak zat. 
Of toen in Merida plotseling mijn vriend Dennis Weening als een duveltje uit een doosje opdook tijdens de opdracht met de pinata’s!

En wat was de sfeer onderling met de crew en met de kandidaten goed! Die gekke Anna, de vrolijke Jip (die nogal op mijn vrouw Annabelle lijkt), mijn maatje Jeroen, de aanvankelijk wat schuchtere Justin die zo enthousiast en fanatiek werd, lieve Tooske die ik voor de grap in de roze koets ten huwelijk vroeg, Babs en Sor, mijn Suri-vrienden. Fons de heerlijke kakker en de grappige, lieve ‘Riri’ Rian.

Wie is de Mol? 2024 was een prachtig avontuur, en een warm (soms te heet) bad. Dank aan iedereen dat ik dit mocht meemaken. I love you.

-Kees