Dagboek van de afvaller - Afl. 1

Voor de helft van een cabaretduo wat elkaar maar al te graag tot op de grond toe affikt over van alles en nog wat kon m’n vertrek niet beter. Voor mij persoonlijk kon het niet dramatischer. Want toen ik ja zei tegen Wie is de Mol? 21 had ik maar één kleine twijfel: “…als ik er maar niet als eerste uitvlieg!” Ik heb serieus zelfs even overwogen de Mol te willen zijn om dat te voorkomen, maar het ging me net een stap te ver. Ik wilde op zóek naar de Mol. Ik wilde hem niet zijn. Dat heb ik geweten.

Via een single vriendin hoor ik wel eens over ‘slechte’ one night stands: Ze komen te vroeg en gaan niet snel genoeg weg en ik bleek de omgekeerde variant bij Wie is de Mol? seizoen 21. Ik kwam te langzaam (op gang) en was te snel weg…

Ik kan daar lang en breed over filosoferen, maar het was gewoon een drama. Wie is de lul? Ik. Met dank aan… mij! Het is een Mol in z’n reet kijken, maar Wie is de Mol? moet je spelen met je achterdocht op 100 en die van mij stond op 15. En improviseren was strategisch een slechte keuze. Kijk mij mezelf eens knap het programma uit improviseren…

En toch, voor de eerste executie stonden we buiten het oog van de camera’s in een kring, als een soort rugbyteam. We waren stil en ons heel erg bewust van het feit dat het eigenlijk nu echt ging beginnen. Één van ons zou de avond alleen in een hotel zitten en na 72 uur alweer op Schiphol staan… Ik wist dat ik de test heel slecht gemaakt had want ik had totaal geen idee. Het kon iedereen zijn. Zelfs Rik vond ik verdacht. Om een of andere reden zei ik: “Als ik er vandaag uitga, vertrek ik als een rijker mens omdat ik jullie heb leren kennen!” En zo voelt het, ook na het opnieuw beleven van die vernederende eerste exit, nog steeds!

Het was kort, en lang niet zo krachtig als ik gefantaseerd had, maar elke minuut meer dan waard! Zelfs het winnen van de ‘Wie-is-de-lul-trofee’…

Want Wie is de lul? Ik! Maar wel een blije!

Remco Veldhuis