Dagboek van de afvaller - Afl. 3

Thomas Bata Memorial, Zlín, Tsjechië.

Wat was ik in de wolken, totaal ontspannen, erg vermoeid maar opgelucht, ik was eruit!
Van het begin af aan had ik me op subtiele wijze verdacht gemaakt bij mijn medekandidaten.
Weer een aflevering verder!

Het prachtige functionalistisch gebouw in Zlín, opgetrokken uit beton, staal en heel veel glas, gaf me een enorme lift.
Het licht binnen in het Thomas Bata Memorial was overweldigend en voelde verrukkelijk!
Dromend en verlicht gleed ik op mijn lauwe pattas binnen, op weg naar de computer voor de test.
Ondanks dat ik antwoord had op alle vragen zette ik voor de zekerheid mijn twee vers verdiende jokers in. 
Als het voor mij al zo overduidelijk was, dan gold dat ook zeker voor mijn medespelers.

Geen moment bedacht ik me dat het wellicht ook nog slim zou zijn om op mijn twee andere mollen in te zetten.
Ik was zo zeker en het voelde zo lekker; eruit zijn!
Terwijl ik met mezelf had afgesproken te blijven spreiden tot aflevering zeven. 
Voor aanvang van het spel had ik een aantal vuistregels in mijn molboekje geplakt, mocht ik niet meer helder kunnen zien of denken.
Alleen had ik mijn boekje sinds deze ochtend niet meer ingekeken…

Kamikaze

Alles of niets!
Zo intuïtief maak ik ook mijn keuzes in mijn werk als kunstenaar. Ik vertrouwde op de aanname.
Met een zelfverzekerde klik drukte ik op return en de test zat er op!
Stuiterend van opwinding van binnen, blakend en verlicht liep ik de trap af het prachtige gebouw uit naar buiten.
Voor het eerst zin in de executie!

Niet meer kunnen spreiden:

Eigenlijk heb ik alleen bij de eerste test op een aantal mensen kunnen inzetten. 
Bij de tweede test wilde ik wederom spreiden maar dat lukte niet vanwege de volgorde van de vraagstelling en daardoor zat ik bij deze test maar op twee mogelijke mollen. 
Een van mijn mollen ging naar huis, dat maakte de andere nog verdachter. 
Ik checkte, dubbelcheckte mijn aantekeningen en observeerde de volgende opdrachten nog specifieker.
Alles leek te kloppen, had ik de Mol ontmaskerd?

Dit spel is geniaal!

Het is een zo ontzettend gelaagd spel, het is sociaal, mentaal en fysiek. 
Sportief zijn, logisch nadenken, goed kijken, cool doen, huiswerk maken en het reproduceren van wel of niet opgeslagen kennis.
In het spel, buiten het spel, alles wordt spel, je staat daardoor continu aan. Het trekt al je menselijke registers open!
Heerlijk halve waarheden beoordelen, antropoloog spelen, luisteren en onzeker zijn, ik vond het prachtig! 
Wat heb ik genoten van de groep, het enthousiasme, lol, plezier, geklets, samen eten, geroddel en de theorieën…
Bijzondere kandidaten, gewone mensen vol bedenkingen en hun zeker- en onzekerheden.

Rood scherm

Rood scherm, echt niet!
Waarom dan, hoe dan?
Kan me niet eens meer herinneren wat Rik tegen me zei of vroeg bij het afscheid, heb ik wel dag gezegd?
Mijn gedachten draaiden op volle toeren en mijn hersens kraakten.
Wat is er gebeurd en wat is de nieuwe opdracht?

Ik leerde snel maar niet zo snel;)

Niet meer helder in deze lucide droom, de controle verloren en thuis wakker geworden. 
Miste meteen de enorme hallucinerende werking van het spel. 
Wat was het een voorrecht om zo heerlijk sociaal, fysiek en samen te zijn in deze bizar sociaal afstandelijke tijd.

Florentijn Hofman