Dagboek van de afvaller - afl. 4

Want waar de teleurstelling groot was, is de dankbaarheid nog groter. Nooit had ik kunnen bedenken nóg een keer kandidaat te mogen zijn in Wie is de Mol? 

Toen vorig jaar bekend werd dat het echt doorging zijn we thuis het programma de Elfstedentocht gaan noemen. Als codewoord. Want zo voelde het; alsof je in juni hoort dat de Elfstedentocht doorgaat. Al net zo ongelooflijk.

Maar eerst even terug naar het begin. Het moet ergens in de zomer in 2019 zijn geweest dat ik werd gebeld door een voor mij onbekend nummer. Nu neem ik die meestal niet op, maar die dag maakte ik een uitzondering. Ik hoorde een vrouwenstem zeggen: “Hé Ellie, het is allemaal nog helemaal niet zeker, maar we zijn bezig met een jubileumseizoen in verband met 20 jaar Wie is de Mol? Daar willen we jou heel graag bij hebben. Ben jij in november beschikbaar?”

Wacht even… of ik beschikbaar ben voor nóg een keer meedoen aan Wie is de Mol? OF IK BESCHIKBAAR BEN??? Zonder in mijn agenda te kijken zei ik ‘JA NATUURLIJK, ben ik beschikbaar!’ Uiteindelijk werd het in diezelfde agenda nog een heel gepuzzel, maar het is gelukt. Ik was één van de tien uitverkorenen om dit geweldige avontuur nog een keer te mogen beleven. Er zijn meerdere loterijen in het leven…

En dan word ik op een bepaalde dag en tijdstip verwacht op Schiphol. Daar ga ik dan, op reis naar Italië. Maar waar zijn de anderen? En wie zijn de anderen.

Dat werd pas duidelijk toen we elkaar ontmoetten in het prachtige dorpje Montichiello waar ik met een rammelend rood Fiatje 500 naartoe reed en we de spiegelbeeld opdracht kregen. En wat was ik blij met al die bekende gezichten. Wat een leuke groep, nu al! Later in de aflevering zag ik hoe Patrick mij beschuldigde van liegen, maar Patrick, als jij het allemaal zo zeker wist, waarom heb je dat dan toen daar niet gezegd?

Kort en goed; the game is on.

De dagen erna lette ik goed op niet te veel van mezelf prijs te geven, want verdacht zijn is gunstig. Immers als een andere kandidaat 'op jou zit' en de test op jou invult gaat die er mogelijk eerder uit dan jij. Wat een heerlijk spel is het toch.

Ik genoot en alles voelde als extra. Meerdere andere kandidaten wilden een bondje met mij, ik vond een joker, kreeg een vrijstelling door op de stoel naast Rik te gaan zitten, ik werd penningmeester en dat alles was me in 2016 in de Dominicaanse Republiek niet gelukt.

Wat ik ook nog niet eerder had meegemaakt was een executie op tijd. De executie is sowieso altijd een ongekend spannend moment, want mag je door of ga je direct naar huis. Rik noemde mijn naam als eerste en bam! Rood scherm. Ik bleek een fractie langzamer te zijn geweest dan een andere kandidaat. En op dat moment zonk ik door mijn stoel en liep mijn hart leeg.

Wat was ik graag langer gebleven. Deze groep is zo fantastisch, zo veel lol gehad, zo uniek en die mensen moest ik daar en op dat moment acuut loslaten. Ik droeg mijn penningmeesterschap over aan Ron, kreeg en gaf knuffels van afscheid en liep weg. Minuten daarna kwam het regenwater met bakken uit de hemel en hóe passend was dat.

Dank jullie wel lieve kijkers voor jullie steun en lieve berichten. Dank jullie wel lieve geweldige mede-kandidaten, mensen van de productie, alle technici, makers etcetera. Jullie hebben definitief bewezen dat dromen uit kunnen komen en daarom voel ik me vooral een enorme bofkont.

Ellie.