Dagboek van de afvaller - afl. 5

En zonder joker ga je die test dan toch niet zo lekker in. Die vragen zijn ook zo lastig! Zie alles maar eens te onthouden: Wie heeft bij de lunch een kop koffie gedronken? Wie had daar en daar z’n handen over elkaar? Etc. Bovenop alle andere indrukken van de reis, is het bijna niet te doen om al die details op te slaan.

Er gaat van alles door me heen. Was ik maar sneller geweest met invullen. Had ik maar zus, had ik maar zo… Uiteindelijk denk ik dat ik te veel mijn kansen heb gespreid. Als ik het opnieuw mocht doen, zou ik veel meer op Sinan inzetten. Of op Rick Paul. Of op Jamie… Man, het is zo’n psychologisch spelletje, op een gegeven moment verdenk je iedereen!

Gek ook wel om nu zo weggetrokken te worden uit het spel. Niet nog even napraten of afscheid nemen, gewoon in één keer naar huis zonder te weten hoe het verder gaat. Maar ik ga met opgeheven hoofd naar huis – ik was in ieder geval niet de eerste! – en denk met veel plezier terug aan de groep en alle belevenissen. Ik denk niet dat de collega’s thuis ooit hadden gedacht mij te zien salsadansen… En die laatste opdracht, het abseilen van die waterval: superzwaar, ik was kapot! Maar ik vond het geweldig, en het zal ook wel spectaculaire beelden hebben opgeleverd. Ik kan niet wachten om ze te zien – en eindelijk antwoord te krijgen op alle vragen die nog steeds door mijn hoofd spoken.

Robèrt.