Dagboek van de afvaller - Aflevering 7

Ineens is daar het moment na lang in mijn remi wachten. Wij, de kandidaten, ontmoeten elkaar en wat blijkt? Ik heb het goed gedaan. Het was een val van de Mol en ik ben bij mijn gevoel gebleven. 

Veel mensen vragen wat mijn tactiek is voor Wie is de Mol? Alleen heb ik dus helemaal geen tactiek. Mijn enige voornemen voor deze belevenis is om zo dicht mogelijk bij mezelf te blijven, kwetsbaar te zijn, en mensen de “echte ik” laten zien. En bovenal te vertrouwen op mijn gevoel, want mijn gevoel en hoofd zijn niet altijd helemaal lekker in sync. Ik hoor je denken dat dit de slechtste tactiek ooit is voor dit spel. Je hebt gelijk, dat is het ook. Deze meid had even totaal gemist dat het echt een kneiterhard spel kan zijn, en het ieder voor zich is. Maar dat zit niet in mijn zijn, dus ik probeer mij door alle gebeurtenissen heen te manoeuvreren. 

Het is de meest bijzondere, confronterende, fan-tas-tische ervaring die ik heb gehad. We hebben het prachtige Tsjechië mogen leren kennen en ik ben op plekken geweest waar ik anders nooit zou komen. Ik heb hier vrienden voor het leven gemaakt en dat is zo zeldzaam en bijzonder. We hebben met elkaar de meest hysterische en bizarre opdrachten kunnen uitvoeren. Het kind kwam in mij naar boven, en heel soms dacht ik “misschien moet ik maar eens iets verkeerd doen, want dat is verdacht.” Maar dat gaat gewoon niet. Ik kan het niet verpesten. Tijdens het spel heb ik één leugentje verteld bij de beruchte bus opdracht. Daar baal ik oprecht nog steeds van, want ook al is het een spel, zo ben ik gewoon niet. Maar verder all-in, elke keer weer. Is dat slim? Nee, dat ik dit dagboekje schrijf is daar het bewijs van. Maar het is wie ik ben en ik ben mezelf gebleven.

Terug naar dat gevoel. Op de eerste dag vertelde ik mijn vertrouwenspersoon wie mijn Mol is. Puur gebaseerd op mijn onderbuik, want echte opdrachten hebben we op dat moment nog niet gedaan. Tijdens de dagen die passeren slinger ik alle kanten op, gebaseerd op de feiten. Maar mijn gevoel blijft hetzelfde. Toch gaat het mis. Op het laatste moment heb ik mijn hoofd de beslissing laten maken bij de test en niet mijn buik. Ik wist het direct na de test, en dat is dan weer zo waarachtig mooi dat je je lot al voelt aankomen. Voor mij is mijn Wie is de Mol? een van de mooiste ervaringen uit mijn leven geweest omdat je echt teruggaat naar wie je bent en het mega confronterend is. Dat ik nu in aflevering zeven het veld moet ruimen is helemaal oké, het was meer dan goed zo en ik was klaar om te gaan. De lessen die ik heb geleerd zijn zo waardevol en neem ik voor de rest van mijn leven mee.

Ik wil jou bedanken. Dank dat jij dit programma zo support en zelfs hier bent om dit te lezen. Jij lieve Molloot maakt het zo onwijs leuk om onderdeel te zijn van Wie is de Mol? Dankjewel! En natuurlijk het gigantische team wat dit programma maakt. Ongelofelijk wat jullie voor elkaar krijgen en hoe hard jullie hieraan werken!!  Je moest eens weten... Maar ook weer niet want dat haalt het grote mysterie rondom dit programma weg. Dank mede-Mollers, wat een feest om jullie in alle hoedanigheden te mogen leren kennen. En Johanneke, mijn vertrouwenspersoon, dankjewel voor wie jij bent en dat jij voor mij klaarstaat in dit proces en mij er doorheen hebt gesleept. Maar laten we wel wezen, dat doe je al 15 jaar. Zo dankbaar om jou als mijn vriendin te hebben. Ik hou van jou!

Marije.