Dagboek van de afvaller - Nabil Aoulad Ayad

En dat was het geval.
Ik was zo blij, maar tegelijkertijd gespannen.
Niet om het programma zelf of om de opdrachten.
Maar omdat ik normaal gesproken alles alleen doe, en daardoor ook een soort control freak ben geworden.

Daarbij is slaap heel belangrijk voor mij.
Ik ben een lichte slaper, dus met mensen slapen die eventueel snurken kan effect hebben op mijn deelname.

Maar dat is me allemaal meegevallen. Bizar! Hoe dan.
Ik heb zo’n bizar leuke tijd gehad.

Het begon al bij de eerste opname waarin ons werd gevraagd, kom even langs bij De Hallen in Amsterdam. Wat we gaan doen is een verrassing maar neem je merkloze kleding mee.

Oké top! Ik word gezenderd, oke zal wel.
Ik loop een ruimte binnen, en ik zie Froukje, Soy, en Anke.
Met in het midden een draaitelefoon. O nee! We zijn begonnen.

En ja hoor, de andere zes kandidaten komen semi verward binnen.
En ik besefte eigenlijk steeds bij Froukje en Soy (omdat zij het bekendst zijn) dat het spel begonnen is.

Vervolgens gaat de telefoon, en krijgen we een voor een te horen of je kandidaat bent of de Mol. Jammer genoeg krijg ik te horen kandidaat, maar ik probeer op dat moment zo verdacht mogelijk te kijken nadat ik ook besloten heb om als laatste te gaan.

Maar goed, we gaan stiekem allemaal los van elkaar weg en in mijn auto besef ik pas wat er zojuist gebeurd is.

HET IS BEGONNEN!

Op Schiphol krijg ik pas te horen waar ik naartoe ga. Zuid-Afrika! Omg, dit meen je niet. Dit stond op mijn bucketlist. Ik dacht zelf aan Scandinavië omdat we te horen kregen dat het koud kan zijn maar ook warm. Het is hartje zomer dus het kan niet anders dat het ergens in Scandinavië is.

Want, ja tuurlijk is het in de zomer winter in Zuid-Afrika, maar dan hebben ze al een seizoen gedraaid. 11 uur later komen we aan op Zuid-Afrika airport, we geven elkaar allemaal een knuffel en we gaan naar het hotel waar we een briefing krijgen over de volgende dag.

De eerste dag begint mijn opdracht samen met Rayray, in de volksmond ook wel Ranomi genoemd. We krijgen een cryptische zin in de vorm van blinddoek en kist.

Nou, wij zijn het er allebei unaniem over eens dat we in een kist van een bij twee vierkante meter moeten liggen met slangen. Haha.

Dat blijkt gelukkig niet het geval te zijn. Het is een grote kist met kleuren, quotes en een portofoon waarmee we contact hebben met de andere kandidaten. Gelukkig hebben Ranomi en ik het heel slecht gedaan. Want we zijn als laatste klaar. Zonde!

Vanaf daar begon het avontuur voor mij. Ik was vooral ook blij dat de groep zo leuk was. Maar dat heeft ook een keerzijde.

Wat het eerste dieptepunt begon bij de eerste eliminatie. Dat is super spannend. Je kan zoiets niet uitleggen aan de kijker.
Kijk, zet mij ergens onvoorbereid op een podium voor 50.000 man. Geen probleem. Maar de spanning die ik heb gevoeld bij elke eliminatie is onbeschrijfbaar.

Ik heb nog nooit zoveel van de kleur groen gehouden dan in Wie is de Mol?. Wayow bizar. Maar daar zitten we dan, ergens op het dak van een koloniaal gebouw. Ik krijg al vrij snel een groen scherm en het gevoel van geluk is bizar.

Ik let natuurlijk ook op alle reacties van alle andere kandidaten. Uiteindelijk blijven de laatste twee over. En er gebeurt meteen iets heel geks. Sarah gaat eruit! Neeeee! Ik leerde haar net kennen en had meteen een klik met haar. Iedereen in shock. Inclusief zij natuurlijk. Ze huilt. Wij knuffelen haar. En ze moet meteen weg. De keiharde realiteit van dit spel.

Gemengde gevoelens gaan door mijn lichaam heen. Maar goed, nu zijn er nog maar negen. Gelukkig zit mijn beste mattie Annick er nog in. En ik sluit met haar een bondje. Wij gaan elkaar vertrouwen en open en eerlijk zijn tegen elkaar. Ja, is goed.

Maar in de tussentijd maakt ze me gek. Haha. Het begint al bij de staalfabriek waar ik samen met Soy en haar in een team zit. Ze is zo onhandig bezig. Waardoor ik twijfels krijg.

Huh, is zij het? Ik bedoel, kom op, ze is cabaretière en actrice. Zij kan dit. Maar dit slaat nergens op. Ik bedoel, we moeten eerst stenen ophalen en daarna in een machine gooien, waarna er ijzeren balletjes uitkomen.

Die moeten we via een soort dienblad naar bovenbrengen. Maar nu komt het, je kunt stroomschokken krijgen. Oké ik ben al een keer getazert door een ex, dus kom maar op!

Annick wilde het wel proberen. Nou, ze houdt de schaal nog geen seconden vast en laat al meteen alles vallen. Soy besluit helemaal naar een ander gebouw te lopen, wat niet logisch is. Dus ik doe het wel.

Ik heb zeker tien schokken gekregen waarvan ik dacht, is dit het? Hmmm, verdacht Annick! Uiteindelijk hebben we allemaal 1300,- euro bij elkaar gewonnen voor de pot. Best aardig en reden om het te vieren.

Maar er wordt ons even verteld dat we geld te kort komen. Voor wat? Nou als jullie 1500,- hadden, dan kwam Sarah terug.

NEE!

Ja.

Zij was namelijk in een ruimte hier verderop met een spiraal bezig. Zij is tevens ook degene die jullie de stroom schokken heeft gegeven. Ongelooflijk dit. Maar tegelijkertijd weer zo knap van het redactieteam om na 22 seizoenen het toch weer te flikken; met nieuwe spellen komen. En dit keer vooral spannender. Chapeau!

Maar goed, in het hotel vertelt Annick mij: ik verdenk Froukje. Ik zeg huh? Nee joh, waarom? Kijk en daar begon ik haar complot Annick te noemen. Ze zegt: ja Froukje heeft een ketting met een maan erop.

Ja, en? Mollen houden niet van dag, maar nacht. Hahaha, ben je serieus? Ja, zij is het. Shitzooi, Annick, wat doe je?

Ik begin te twijfelen en besluit toch in aflevering twee om te spreiden en vooral ook op Froukje te zitten. Voor de eliminatie zijn we in een mooi parkje, waar we wachten tot iedereen klaar is.

Wij zijn gezellig met de kandidaten en de productie aan het frisbeeën. Ik zie Froukje even afzonderen en ik denk hmmm misschien heeft Annick toch gelijk. Nou, toen het bij de eliminatie duidelijk werd dat Froukje eruit ging schrok ik me kapot:

1. Omdat het super jammer is en ik ervanuit ging dat zij er lang in zou zitten. Ze is ook nog supertof en lief.
2. Annick! Door jou lag ik er bijna uit, dacht ik. Dus is Annick het niet gewoon?

Kortom, een rollercoaster. Maar toch vertrouw ik Annick als enige.

Aflevering drie was voor mij een hoogtepunt als het gaat om het quad rijden of hoe Annick zo mooi zegt: kwotten. Dat was zo bizar mooi en leuk. En we hebben veel lol gehad en geld binnengehaald voor de pot!

Andere opdracht is op een schip. Dat was ook weer gekkenhuis. En met gekkenhuis bedoel ik... complot Annick. Ik ben dit keer samen met ouwe dibbes, bloed gabber Sander de Kramer een team/duo. Wat overigens heel vlot en goed ging.

Sander is een oprechte man, waarvan ik zeker weet: hij is niet de Mol. Dus hij is officieel nummer twee van de mensen die ik kan vertrouwen. Wij vinden een papier waarop staat: ga je voor het geld of de jokers. Die geven we aan Soy, Daniël, en Jurre.

We komen onderweg Annick weer tegen met Ranomi en Anke. En ja hoor, complot Annick gaat weer. Ja Nabil wat doen jullie hier En ze gaat te keer. En weer denk is ze nou aan het Mollen, of vertrouwt zijn mij niet?

Opdracht is klaar, en de eliminatie begint weer. Ik krijg gelukkig weer een groen scherm. En helaas gaat Sander er dit keer uit. Shit! Ik sliep met hem op een kamer. Wat mij goed bevallen is. En ik heb nou weer een persoon (Annick) die ik kan vertrouwen.

Gek genoeg was hij er oké mee en gaat vanaf nu door het leven als de vrolijkste afvaller ooit. Haha. Aflevering vier is echt pittig. Je merkt dat het spel steeds gekker begint te worden. De badeend naar boven trekken en duwen. Wat mislukte. En vervolgens komen we aan in een koude wijnkelder. Met allemaal kaarsen en koffers. En het scherm. Daar is het belangrijk dat jij je pokerface opzet. Dus als je het rode of groene scherm krijgt, is het belangrijk dat je volledig strak blijft kijken.

Ik krijg gelukkig het groene scherm. Maar ik laat niks zien. De rest ook niet echt. Alleen Daniël doet meteen zenuwachtig. En zegt: ik heb hem niet, maar degene die het wel heeft moet het toegeven.  Ik heb de hoogste koffer, met 2500,- euro. Annick de laagste 0,- euro.

Ik kom er in de tussentijd ook achter – dankzij Anke – dat die drie gasten; Soy, Jurre en Daniël, dus op het schip gekozen hebben voor de jokers. Die kwam wel even binnen.

Maar wat echt een shock is. Is dat Annick nu het rode scherm heeft gekregen. Iedereen schrok, en het was natuurlijk ook heel oneerlijk en zuur, omdat zij in het begin gewoon een groen scherm heeft gehad...

Daar gaat Annick dan. Nu vertrouw ik niemand meer binnen de groep. Als ik Anke en Ranomi hoog op mijn lijstje had staan als Mol, dan had ik ze zeker vertrouwd. Maar ja, vanaf nu scherper zijn.

Aflevering vijf in het Lord Milner hotel, dat was me toch een avontuur. Het begint al bij binnenkomst. Zo’n sinistere Engelse man die het verhaal vertelt over ene Kattie. De dag voordat ze gaat trouwen breekt ze haar nek. En ze zeggen dat haar geest daar nog rondhangt.

Oké, is goed.

We komen aan in een eetruimte. Echt barok achtig. We bestellen eten bij een ober uit de Gouden Eeuw. Vervolgens begint het licht te flikkeren en krijgen we via een schilderij een opdracht. Jurre was bang. En daar hebben we de groep in tweeën gesplitst.

Ik ben samen met Anke en Soy. Daar is zoveel gebeurd. Van sleutels die vallen. Schilderijen die praten. Soy en ik die een klein akkefietje hebben gehad over een joker. Koude slaapkamers. Foto’s van ons. Ik zou het zo weer overdoen.

En daarna natuurlijk de trip met Ranomi en Jurre. We mogen zelf rijden. En we zien weer bizar mooie plekken en bergen. Onderweg naar een struisvogelboerderij. Alles staat in het teken van de struisvogel. Onderweg wat opdrachten laten mislukken. Best wel alles laten mislukken.

We komen ook kisten tegen. Waarop staat: Ben je zeker van je zaak? Ik twijfel eerst. Maar zo arrogant als ik ben, besluit ik toch de kist te pakken. Ook een beetje omdat Jurre zegt ik pak het sowieso niet. En Ranomi wil de kist ook niet.

Tweede kist die we tegenkomen, pakt Ranomi wel. We gooien ze in de achterbak. We hebben ons hoofd nog in het zand gestoken.

Laatste locatie is een soort van grot. Met vleermuizen en ook mensen uit de Prehistorie. Het is daarbinnen klam en warm. En vervolgens zien we de rest van de groep daar ook. Soy en Anke beiden met een kist.

We zien Rik. En die vertelt ons dat we de kist mogen openmaken. Daar zitten stoelen in… Degene die een stoel hebben, zitten in de eliminatie. Jurre en Daniël in shock.

En dan zegt Rik: degene zonder stoel, zijn door naar de volgende aflevering. Zij super blij, wat terecht is. Omg, wij kijken elkaar aan. Er hangt meteen een grimmige sfeer.

En we mogen op het scherm nog vijf vragen invullen. Bij mij is het op dat moment alles of niets. Achteraf natuurlijk super dom. Maar stel dat ik eruit zou gaan omdat ik dus een nieuwe weg ben ingeslagen. Dat zou ik minder snel kunnen verteren. Soy en ik blijven met z’n tweeën over.

Hij krijgt het groene scherm. Ik zie totale verwarring bij hem. Hij mag weglopen. En ik ben daar alleen. En weet al dat ik eruit lig. En daar komt het.

Mijn minst favoriete kleur: ROOD.

Ik mag daarna nog afscheid nemen van iedereen. Sommigen denken dat ik terug ben gekomen en beginnen te juichen. Maar niets is minder waar.

Ik lig eruit!!! Ik baal!

Maar tegelijkertijd ben ik wel blij dat ik zo ver ben gekomen. Ik ging ervanuit dat ik in aflevering een eruit zou liggen. Daar eindigt mijn deelname aan Wie is de Mol?. Maar vanaf daar begint iets nieuws. Namelijk superhard chillen en lachen met de meiden; Froukje, Annick en Sarah. Ik heb veel gelachen in mijn leven. En ook met comedy collega’s. Maar zoveel in een korte periode nog nooit.

Man man man, wat was dit leuk. We zijn van alles gaan doen. Veel uiteten. Tripjes. En dat hotel op Camps Bay was niet normaal. We hebben ook ons eigen Wie is de Mol? opgenomen. “Wie is de Mol? afvallers hotel”.

Annick en Sarah zijn zo talentvol en grappig. Zo kapotgelachen met hen. In de video’s hoor je ons ook alleen maar stuk gaan. Af en toe word ik wel gek door al die tik tok dans video’s van hen.

Ik wil iedereen van productie oprecht bedanken voor deze leuke ervaring en kans. Het is niet normaal hoe wij in de watten zijn gelegd. Er wordt zo goed voor je gezorgd. Ik heb er weer een nieuwe familie bij.

Ik zeg altijd: Vrienden kies je uit, en familie die haat je.

Grapje!

Ik hou van jullie allemaal.

Tot de finale!

- Nabil