Dagboek van de afvaller - Sam

Toen ik 16 jaar oud was, had ik ineens de coolste vader van de hele wereld. Hij mocht vier jaar lang Wie is de Mol? presenteren, en al m’n vrienden bleven destijds eindeloos vragen aan mij stellen. Alsof ik iets wist van het programma of het spelverloop.

Jarenlang volgde ik de uitzendingen op de voet. Ik ging journalistiek studeren en een beetje hetzelfde pad volgen als mijn vader, maar ik had nooit gedacht dat ik kans zou maken om mee te doen. Toen ik gebeld werd kon ik het in eerste instantie niet helemaal geloven.

Natuurlijk probeerde ik bij mijn vader te vissen naar tips, maar helaas zonder resultaat; het was te lang geleden en hij had zelf nooit meegedaan. In de voorbereiding heb ik veel afleveringen teruggekeken en dan met name de laatste afleveringen, waarin de tactieken van de Mol bekend worden gemaakt. Ik had één doel: zo goed en zo lang mogelijk spreiden.

Op de eerste dag in Cambodja werd bekend dat er nog geen Mol was en kregen we allemaal de vraag of wij de Mol wilden zijn? Ik zei als enige “nee”. In mijn mollicitatie in de voorbereiding had ik aangegeven dat ik het misschien wel wilde zijn, maar in Cambodja voelde ik heel sterk dat het niet bij mij zou passen. Ik vond het spel al spannend en moeilijk genoeg. Een bijkomend voordeel was dat sommige deelnemers mij verdacht vonden, juist omdat ik “nee” zei.

Mijn tactiek om zoveel mogelijk te spreiden ging gelijk de prullenbak in. Ik was zo overtuigd van mijn eigen gelijk. Niets was minder waar. Ik zat er helemaal naast.

Wie is de Mol? was een geweldig avontuur en ik heb er ontzettend van genoten. Ik was wat competitief, zag ik later in de uitzendingen terug. Sorry nog voor dat moment met die joker, Sophie. Gelukkig zijn we sindsdien alleen maar heel erg close geworden.

Sam