Spoiler Alert
We laten je deze pagina zien om niet direct te onthullen wie er afgevallen is.
Dagboek van de afvaller - Sander de Kramer
Rik zegt mijn naam met luide stem. Hij kijkt me indringend aan, zoals alleen Rik dat kan. Dan volgt een rood scherm. Ik lig eruit. Het avontuur is voorbij. De andere kandidaten slaan hun hand voor hun mond en kijken vol ongeloof. “Nee...!”
En toch voel ik een grote glimlach opkomen. Het avontuur mag dan voorbij zijn, maar wat heb ik een mooie tijd gehad. Ik heb genoten van elke seconde. En ik heb héél veel seconden in het spel gezeten.
Als ik even later met Rik aan de kade sta voor het afscheidsgesprek, is hij opeens een andere Rik. Zo streng en serieus als hij was tijdens de spellen, zo vriendelijk was hij nu. Rik is verbaasd om me zo vrolijk te zien. Hij beaamt dat ik de vrolijkste afvaller uit de geschiedenis van Wie is de Mol? ben.
In mijn hoofd trekt een fijne film voorbij. Ik zie alle beelden van onze belevenissen weer voor me. Het moment dat ik te horen kreeg dat ik mee mocht doen. Onze mysterieuze ontmoeting in een vage loods in Amsterdam, waar we het bloedstollende belletje kregen van de vorige Mol Everon. En dan de eerste opdracht: ik mocht de kist in met Anke. Bij die gedachte schoot ik zelfs in de lach. Rik kijkt nóg verbaasder.
“Sander, je had drie jokers kunnen hebben. Je hoefde alleen maar naar me toe te lopen. Dan was je wellicht doorgegaan naar de volgende ronde.” Ik knik instemmend. Dan had ik wel mijn lieve vriend Nabil én de rest van de groep een gemene streek moeten leveren. Dat wilde ik niet. Ik kón het niet. Ik koos voor eerlijkheid. Bovendien: we hadden al zo veel geld bij elkaar gespeeld. Dit kon weleens een record worden. Dan zouden wij de allerbelabberdste Mol sinds het begin van De Mol hebben. Over een mollenstreek gesproken...! Hoe leuk zou dat zijn.
Lachend nemen Rik en ik afscheid. Ik loop alleen over de kade en besef als nooit tevoren dat ik in Zuid-Afrika ben. Ik ga een héérlijk wijntje nemen. De beste die ik kan vinden…
Sander
