Dagboek van de derde afvaller

Het is al een droom om überhaupt ooit gevraagd te worden om mee te doen aan Wie is de Mol? Dat gebeurde bij mij voor het eerst ergens in 2008, toen ik nog voor MTV werkte. (Ik weet het… héél, héél lang geleden.) En toen mocht ik ook nog eens de Mol zijn! 

En oké, volgens betrouwbare bronnen had ik dat heel goed gedaan en heeft de VARA-gids zelfs bekendgemaakt dat ik van alle Mollen de Molste ben. Toch wel zo’n beetje het hoogst haalbare.

Maar goed, genoeg veren in mijn eigen reet, want dat was toen en dit is nu. Nadat ik in 2024 nog even terug mocht keren in Mexico om de toenmalige Mol te helpen met het versnipperen van al het geld dat verdiend kon worden, werd ik dit keer opnieuw gevraagd, maar nu om gewoon weer mee te doen. Als kandidaat dus. En dat bleek me toch een stuk moeilijker af te gaan dan als Mol.

 En wat is zo’n test dan ineens ongelofelijk ingewikkeld. Want ja, dat is het voordeel als Mol zijnde: het enige wat je echt hoeft te doen is de boel zo goed mogelijk verpesten. 

Toetsen en Molboekjes kwamen toen niet van pas. Sterker nog: een van de dingen waardoor Edo Brunner het op het laatst doorhad, was toen hij terugdacht aan die foto-opdracht. Je weet wel, met die duizenden foto’s. Daar zat een foto tussen van een moment waarop iedereen druk in zijn Molboekje zat te schrijven, en ik de enige was die als een slome voor me uit zat te staren. Hahaha.

Maar goed, ik mocht toch drie afleveringen meedoen met het mooiste programma ooit. Ik heb weer de leukste mensen ontmoet, vrienden gemaakt, de mooiste plekken gezien en ongelofelijk veel gelachen!

Ondanks dat ik de eindstreep verre van heb gehaald, was het opnieuw een onvergetelijke ervaring en spannend tot het eind. Want ik weet nog stééds niet het antwoord op die ene prangende vraag: Wie is de Mol?!?!?! HELP!