Dagboek van de Mol

Maar ik wil je ook graag meenemen in mijn avontuur als Mol. In dat gevoel. Want er is veel gevoel. En mijn gevoel zit altijd in muziek. Muziek is emotie en zegt meer dan 1000 MB’s. Dus ik heb een playlistje voor je gemaakt met nummers die voor, tijdens en na de reis belangrijk voor me waren. Als je ze d’r ff bij zoekt en aanzet terwijl je dit leest, sta je dus heel even echt in het leven van de Mol van 2020.2! Dichterbij kom je niet, mensen! :-))

1. DUA LIPA - BE THE ONE

Dat was mijn ultieme track tijdens mijn O.Y. (Original Year, red.) in Oregon, USA, in 2017. Tijdens de opnames was dit nummer een enorme hit, draaide ik het vaak op m’n oortjes. En ik keek de Vlaamse versie van De Mol waarin Gilles de Mol was. Ik bewonderde hem om zijn eerlijkheid, vrolijkheid, spelplezier en fanatisme. Hij inspireerde me om in Oregon voor het Molschap te gaan. Ik heb destijds gemolliciteerd, maar had geen idee. Geen plan. Geen tactiek. Ik werd niet de Mol. Hahaha. Maar het nummer bleef. En elke keer als ik het hoorde, zat ik weer in het gevoel. En voelde ik ook steeds weer hoezeer ik fanboy ben van Wie Is De Mol?

Dus toen ik in de zomer van 2019 gebeld werd met de vraag of ik misschien nóg een keer mee wilde doen (WTF!!!!!), zette ik het weer aan om te genieten van het moment en de kans. Natuurlijk zei ik ‘JAAA!’. En wist ik ook dat ik weer moest gaan nadenken over de vraag of ik de Mol wilde zijn. Wat een vraag ook eigenlijk. Ik had een idee. Een plan. Een tactiek. En tijdens de mollicitatie wist ik al: dit gaat góóééd! Ik heb ‘m. Ik ben het. Geen idee waarom. Maar ik voelde het gewoon. Ik liep naar buiten en werd overmeesterd door een soort paniek. Shiiiiit! Wat is er daarnet gebeurd? Alsof je een brandende fakkel in een benzinestation dropt en wegrent in de hoop dat de boel niet ontploft. Een paar dagen later werd ik gebeld. ‘Jeroen, wil jij onze Mol zijn?’ Maar natuurlijk!! I am The One. Mijn hemel…

2. PAOLO CONTE - GLI IMPERMEABILI

Voor vertrek had ik, ook als Mol, geen idee wie mijn medekandidaten waren. Ik had het kunnen weten als ik had gewild, maar ik wílde het niet weten. Ik liet me graag verrassen, als een echte kandidaat. 
Mijn hart maakte dan ook een sprongetje toen ik tijdens onze eerste opdracht in Monticchiello Nikkie tegenkwam. Ik had er al op gehoopt. Meteen schreef ik me bij haar in als kamergenoot. Gezelligheid gegarandeerd, dacht ik. En zo was het.  ‘Je moet er wel tegen kunnen dat de wekker vroeg gaat’ zei ze. ‘Ik vind het lekker om de tijd te nemen voor m’n make-up’.
'Schat, ik ben niet anders gewend. Voor mijn werk voor de ochtendshow op Radio 2 gaat mijn wekker elke dag om 4.15’, zei ik. En die serene vroege ochtenden herinner ik me misschien nog wel het meest van de hele reis. Nikkie’s wekker (dat melodietje zal me altijd bijblijven), lampje aan, raam open, frisse lucht, geluiden van het Italiaanse platteland. Ze stiefelt naar de badkamer, zet een krukje of een stoel voor de spiegel en begint aan haar kunstwerk. 

‘Vind je het goed als ik muziek draai?’ vraag ik.

‘Prima!’ antwoordt ze uit de badkamer.

‘Heb je nog voorkeuren?’ probeer ik.

’Nee, hoor. Ik vind alles best.'

Ik draai mijn meest obscure favorietjes en haal ondertussen koffie voor ons beiden. Een heerlijke time-out. We spraken op de kamer nóóit over het spel. Dat hadden we niet persé afgesproken. Dat gebeurde gewoon niet. Dit ritueel herhaalt zich dagelijks. Na een week begint de ruimte te ontstaan om te genieten en te beseffen hoe bijzonder deze reis is. Ik zet Gli Impermeabili van Paolo Conte keihard aan.

We zijn in Italië op de reis van ons leven.

3 HARRY RABINOWITZ - ITALIA

Sommigen slapen, tijdens de (soms lange) ritten in het busje naar een volgende opdracht. Anderen schrijven in hun Molboekje. Ik soms ook, hoor. Voor de vorm. Allerlei onzinnige dingen. Maar dan schrijf ik tenminste. Althans: alleen als ik weet dat ik in de gaten gehouden word. En ik kijk naar buiten en geniet van het landschap. Dat prachtige Toscane. De kerkjes. De cipressen. Enfin, je hebt het op tv gezien. Ik raak enorm muzikaal geïnspireerd en maak een playlist aan met alle muziek die m’n hoofd binnen fladdert. ’s Avonds, als iedereen gebiecht en gedoucht heeft en we met een limonchellootje bij het vuur zitten gaat de muziek aan. Het zijn heerlijke momenten waarbij de ervaring van de kandidaten om de hoek komt kijken. Het spel is klaar. Nu zijn we weer gewoon vrienden. 

Toen ik na de reis thuiskwam vond ik het zonde om de playlist voor mezelf te houden. Dus heb ik aan Nic Vegter (de muziektovenaar van Wie is de Mol?) gevraagd of hij er misschien wat mee kon en wilde. Dat kon en wilde hij wel. Het gevolg is dat een heleboel tracks (waaronder deze vrij prominent) een rol kregen in de serie.

4 DANNY VERA - ROLLER COASTER

Volgens mij was het Peggy die dit nummer op onze limoncello-en-haardvuur-avondjes steeds opzette. Dan zong ze hard mee. Uiteindelijk wij allemaal, trouwens. En het werd daardoor volkslied van ons jaar als bonuskinderen. Een maand later kwam dit nummer gierend hoog binnen in de Top 2000. (Leuk wist-u-datje: het appgroepje van de finalisten heet daarom ook ’Roller Coaster’)

5 BARBRA STREISAND - GUILTY

Barbra Streisand!! 

WAT?

BARBRA STREISAND!!!

WAT??

Enfin. Wij zaten in het busje naar La Foce, de locatie van de finaletest en de ontknoping. De dag daarvoor had ik verzonnen dat ik vroeger een poster van Barbra Streisand boven m’n bed had hangen. Niet waar, maar ik vond het idee heel grappig en haar muziek is soms gewoon zo lekker. Dus zette ik deze knaller van haar aan op m’n oortjes, terwijl Nikkie en Tygo druk hun molboekjes aan het bestuderen waren. Het, door de regen verzadigde, Toscaanse land spiegelde aan ons voorbij.

6 SUPERTRAMP - FOOLS OVERTURE

De finale staat d’r op. Tussen buien door kwam in de tuin van La Foce het hoge woord d’r uit. IK BEN DE MOL! We drinken bubbels met iedereen van die prachtige, talentvolle, vasthoudende en stressbestendige ploeg.

Als de volgende grijze lucht zich aankondigt duiken wij als finalisten ons busje in. Op naar het hotel voor onze laatste nacht in Italië. We rijden door de donkere avondspits naar Florence. Nors kijkende Italianen focussen zich op de weg naar huis. Geen idee van ons avontuur. 

Ik voel dat ik een jas heb uitgetrokken. Want hoe mooi het avontuur ook is, om drie weken haast dag en nacht ‘aan’ te staan is best pittig. Op mijn oortjes een nummer dat ik tijdens de reis heb herontdekt. En dan is daar het besef. WTF is er gebeurd? Ik was de Mol! En het is gewoon gelukt!! En volgens mij is het best goed gegaan.

Nikkie en Tygo zijn ook kapot, zitten ook in hun eigen wereld. Te appen met thuis en hebben niet in de gaten dat mijn besef er in dikke tranen van geluk uit komt.

7 ZUCCHERO - IL VOLO

Onze lieve groep gunt elkaar de wereld. We zijn door het leven en het spel gepokt en gemazeld. Er werd overdag heerlijk hard en fanatiek gespeeld. Maar ’s avonds was er de limoncello, de muziek en het spel bestond even niet. Vertelden we sterke verhalen en slappe moppen. En elke afvaller was een aderlating. Want geloof me: dat ik de Mol ben, wil niet zeggen dat ik geen gevoel heb. En echt iedereen had zijn eigen heerlijke aandeel in de groepsdynamiek. 

Eenmaal terug in Nederland wilden we elkaar dan ook maar wat graag weer zien. Om te zien hoe het gaat. En om onze stoere Wie Is de Mol? verhalen uit te wisselen. Maar toen kwam Tante Corona. Onze dates gingen keer op keer niet door. Tot het in de zomer allemaal wat relaxter werd en de regels het toestonden om een barbecue in mijn tuin te organiseren. En íédereen was er. Wat een geluk om deze mensen te kennen. Natuurlijk had ik weer een playlistje gemaakt om de avond extra glans te geven. Deze track zal voor mij altijd aan dit avontuur blijven kleven. 

Dikke vette geluksvogels zijn we. Dat we dit avontuur nóg een keer mochten meemaken. En al helemaal dat deze dikke vette geluksvogel de Mol mocht zijn. Misschien wel het mooiste dat ik ooit heb mogen doen. En wat een voorrecht om dat met jou als fan, als trouwe molloot te mogen delen. Wat heb ik genoten van jullie enthousiasme. Ik ga jullie missen. 

GRAZIE!!

Jeroen