Dagboek van de Mol - afl. 1

Het spel is begonnen. En niet alleen in Oregon. Ook in Nederland wordt volop gespeculeerd over Wie is de Mol? 2017. We zijn onderweg als ik lees dat Australië, Marokko en Nieuw Zeeland worden genoemd als mogelijke landen waar de opnames plaatsvinden. En op de radio hoor ik dat het goed zou kunnen dat Floortje Dessing, Kluun en Stijn van Vliet mijn medekandidaten zijn. Ik tuur nog maar eens uit het raam. Waar in het noordwesten van de Verenigde Staten nu door negen kandidaten wordt nagedacht over de vraag wie de mol is, gaat het er aan de andere kant van de wereld over waar ik ben en met wie allemaal. Locatievoorzieningen uit. Niemand weet dat wij hier nu zijn. En ik bedenk me dat het best gek is dat Nederland negen uur voor loopt. Maar eigenlijk dus ook een half jaar achter qua kennis over waar we ons bevinden en de passagiers in dit busje.

Na de zoveelste plasstop spring ik als laatste weer in het busje. Mijn mollega’s zijn klaar om te vertrekken en hebben zelfs al hun molboekje op schoot. Fanatiekelingen. Ik passeer. Sommigen kijken op. Anderen totaal niet. Die staren zich liever blind op hun aantekeningen. En terwijl iedereen zich bekommert om van die dingen als wat de ander bij het ontbijt heeft gegeten, word ik gelukkig van het feit dat ik iets weet dat verder niemand in dit busje nog weet. En nog gelukkiger ben ik over het gebrek aan kennis in Nederland. Voor de vorm neem ook ik mijn molboekje op schoot. Shame on me. We rijden verder. En ik geniet van Bruce Springsteen die zingt dat hij is geboren in de U.S.A.

Het is dinsdag 8 november. De dag van de Amerikaanse verkiezingen. Maar ook de dag waarop Art aan Nederland tien kersverse kandidaten presenteert. De gekozen datum is natuurlijk niet toevallig. We waren in Amerika! En of de mol erbij was? Ik weet niet of jullie doen aan goede voornemens maar die van mij is om zo lang mogelijk ondergronds te blijven. Tot slot wens ik iedereen een gelukkig nieuw Moljaar toe!