Dagboek van de Mol - afl. 6

Niemand wilde zijn scherm zien. Niemand wilde de zenuwen door zijn lijf laten gieren. De kans op een enkeltje Nederland elimineren. Koste wat het kost. Meedogenloos. Mij maakte het niet uit, mijn scherm is en blijft groen. Ik ga zeker niet naar huis.

Ik heb er ook hard voor gewerkt. In Sukchai heb ik samen met mijn medekandidaten gesjouwd, gesjord en gepakt. Mezelf in het zweet gewerkt tijdens een grote verhuizing. Dat was een behoorlijke uitdaging. In Tskaltoebo heb ik net zoals de anderen gerend en gezocht in een verlaten hotel. Alleen vond ik iets anders dan zij.

Ron, Jean-Marc, Bella, Emilio en Loes liggen inmiddels uit het spel. Maar wie sluit zich aan bij dit rijtje afvallers? Deze week niemand maar toch gaat het nu snel. Volgende week ziet iedereen weer zijn scherm. Ondertussen moet ik het overzicht blijven houden over deze groep. Het zijn allemaal jagers, en ik de prooi. Of is het andersom? Ik geniet van mijn rol.

De eindstreep van de finale komt steeds duidelijker in zicht. Wie staan er straks naast me? Maar ik heb geen haast. Een ding is zeker, ik sta er wel. Ik verheug me erop.