Dagboek van de Mol - Afl. 8

Toen ik de oproep voor The Game zag dacht ik, dit is mijn kans!!! Hier zitten de makers van de Verraders en Wie is de Mol? achter, dus dit wordt sowieso weer een avontuurlijk en mooi programma. Gedurende de casting merkte ik al wel dat het niet alleen een avontuurlijk spel ging worden, maar ook een psychologisch. Een combinatie die mij op het lijf geschreven is. Voor een spel kan ik heel ver gaan en zou ik zelfs misschien nog wel een beetje kunnen genieten van het liegen en bedriegen. Maar tegelijkertijd besefte ik me ook dat als het spel inderdaad op De Verraders of Wie is de Mol? zou lijken, het ook heel intens kan zijn of eenzaam op bepaalde momenten. Helemaal als je die grote rol als verrader of Mol zou krijgen. 

Weer een ronde verder, weer richting IDTV. En daar zat ik…. Ik kreeg te horen dat ik mee mocht naar Oman! En dat niet alleen, ik bleek me niet aangemeld te hebben voor The Game, ik ging meedoen aan WIE IS DE MOL!! Wauw!! Wat een fantastisch nieuws en wat was ik blij. Dit was een hele grote droom die uitkwam! Terwijl ik dit nieuws nog aan het verwerken was, kwam daar nog een ander nieuwtje …namelijk: Jij…bent….

WHAAT!?!? DE MOL??! NEEEEE, NEEEEE!! Dat kan niet?! Hoezo ik?! Deze chaotische, warrige, flapuit?! Ik? Waarom ik!? En tegelijkertijd: YES!! YES YES!!! Wat een droom!! Wat fantastisch!! Zo dankbaar! Ik ben iedereen gaan knuffelen die in deze ruimte stond, allemaal vreemde van me, maar ik moest het even laten bezinken en dat deed ik door allemaal vreemdelingen te gaan knuffelen. 

Wat een leuke en lieve mensen lopen hier rond bij IDTV! Al meteen kreeg ik het vertrouwen dat we dit samen gingen doen. Nooit heb ik gevoeld dat ik er alleen voor stond. Deze fantastische groep mensen hebben allemaal maar 1 doel: opnieuw een fantastisch seizoen van Wie is de Mol? maken. Wat een professionals lopen hier rond en wat zijn ze stuk voor stuk allemaal goed in wat ze doen.  

Na dit grote nieuws te hebben verwerkt mocht ik kiezen hoeveel informatie ik wilde. Ik wilde wel foto’s zien van mijn medekandidaten en de leeftijden weten, maar ook weer niet te veel informatie ontvangen. Mijn oog viel meteen op Anne-Britt. ‘Dat zou wel eens een goede vriendin kunnen worden’. Hopelijk is er een klik. Verder zag ik een jongen met de grootste glimlach die ik ooit in mijn leven had gezien, ook hij zou wel eens een maatje kunnen worden in dit spel. 

Eenmaal thuis was ik helemaal alleen. Mijn vriend zat in het buitenland en moest ik dit grote geheim nog een aantal dagen zelf verwerken, zonder het met iemand te kunnen delen. Ik had een heerlijke maaltijd voorbereid, toen mijn vriend EINDELIJK thuiskwam. Hij kent het programma niet zo goed, maar toen ik vertelde dat ik niet in The Game zat maar in Wie is de Mol? was hij vooral heel blij dat ik zo enthousiast was en reageerde hij verder heel nuchter. Toen ik daarna ook nog vertelde dat ik de Mol was reageerde hij nog nuchterder; ‘maar Nyree, als jij aan zoiets meedoet dan is het toch wachten op het nieuws dat jij ook nog de Mol bent!? Typisch iets voor jou dat ze jou daarvoor vragen… ik snap dat wel.’ En dat was het, heel droog en nuchter, terwijl ik alleen maar zal te stuiteren om dit, in mijn ogen, WERELDNIEUWS!

Vertrek

Toen was daar die grote dag, het ging beginnen! Terwijl al mijn vrienden en familie dachten dat ik naar Düsseldorf zou gaan, was ik onderweg naar mijn grootste avontuur ooit. Op Schiphol werden alle kandidaten uit elkaar gehouden, maar die mooie glimlach die ik al op de foto van Kars had gezien, herkende ik meteen tussen al die duizenden mensen op Schiphol. Eerste kandidaat gespot! En al gauw herkende ik heel wat meer gezichtjes van de foto’s. Dat we bij vertrek uit elkaar werden gehouden was fijn; ik kon nog even rustig aan alles wennen. Totdat we als groep bij elkaar kwamen. Al snel rolde de eerste leugens over mijn tong, had ik zoals gehoopt meteen een leuke klik met Anne-Britt en genoot ik al snel van iedere seconde met deze groep. Wat een leuke, lieve, enthousiaste mensen bij elkaar. Wat ben ik blij met deze vreemde, maar nu al leuke mensen om me heen. Zo verschillend allemaal, maar zo klaar voor het avontuur wat op ons te wachten stond. 

Het begin:

Wij zijn allemaal klaar voor de eerste dag! Als 10 jonge puppy’s stuiterde we om de crew heen, die zich vast hebben kapotgelachen om al deze onervaren jonge honden. Alles was nieuw voor ons. We krijgen voor het eerst een zender om en mogen instappen in 10 auto’s. Dat was meteen mijn eerste opdracht; ‘kijk in de achteruitkijk spiegel en zeg dat je de Mol bent’. We beginnen gewoon met de ontknoping! Nu al! Ik heb nog niets gedaan en moet deze woorden nu al hardop zeggen waar andere mensen bij zijn terwijl Johan en Kars voor en achter mij rijden. Mega spannend!

Souk:

Voor we mochten rondrennen op de Souk hadden we een hilarische autorit, waarbij we moesten huilen van het lachen. Wat heerlijk om als Mol zo ontspannen de allereerste opdracht in te gaan met een groep die zo leuk is. Rennend over de Souk voelde ik me al zelfverzekerd genoeg om eens flink te mollen. Anne-Britt week niet van mijn zijde, dus dan maar recht voor haar neus. Als ik vervolgens tegenover Emma en Ben keihard moet liegen over mijn voorwerp, vertel ik de groep dat ik echt heel slecht ben in liegen en overal rode vlekken krijg. Zouden ze hierin trappen!?

Oud-Mollen:

Ook met Ben blijk ik een hele leuke klik te hebben, en omdat hij mij in de gaten wil houden, staat hij erop om samen in een buggy te gaan. Goed idee Ben! En ik besluit dezelfde tactiek als bij Anne-Britt toe te passen: lekker opvallend onder zijn neus Mollen?! Wat hebben we gelachen en wat was dit een vette opdracht om samen met Ben te mogen doen. Eentje om nooit meer te vergeten. 

Mijn zelfverzekerdheid groeit ook door mijn onderonsje met Jurre en Merel. 
Wat was het fijn om met hen te kletsen en wat kreeg ik fijne tips van ze, terwijl ik zat te stuiteren door alles wat ik mocht meemaken. Dat stuiteren is mij niet vreemd en in het normale leven zeg ik alles wat ik denk. “Wow, dat kan ik de komende weken dus echt niet doen!” Het was heerlijk om Merel en Jurre even dichtbij te hebben in Oman, maar tegelijkertijd ook zo spannend! Verstoppen in een hotelkamertje terwijl alle andere kandidaten zo dichtbij zijn. Maar deze geheime ontmoeting met Jurre en Merel geeft me vleugels!

Eliminaties:

Toen kwam daar de eerste eliminatie. Ik was zo bezig met mezelf, met mijn eigen zenuwen, dat ik totaal niet voorbereid was op de eerste afvaller. Natuurlijk is die eerste eliminatie Russisch Roulette en kan iedereen afvallen, maar op één of andere manier zag ik die slimme Anne-Britt heel ver komen. Ik had totaal niet verwacht dat zij de eerste afvaller zou zijn. Dat deed pijn en niet alleen bij mij. Dit was ook meteen een besef moment: “zou iedereen waarmee ik goed bevriend raak dan als eerste afvallen?!” Hier had ik van tevoren nog helemaal niet over nagedacht!? (Lekker naïef ook van mezelf). 

Daarna kwamen groepsopdrachten. De opdracht in het fort waarna Ben boos op me was dat ik me niet aan de afspraken hield die we met de groep hadden gemaakt en daarna een spectaculaire en bizarre situatie: rondrennen op een verlaten pretpark! WAT FANTASTISCH! Dit is precies de reden waarom je meedoet aan zo’n programma, wanneer maak je dit nog ooit mee!? Wat heb ik van iedere seconde genoten!

Vanaf het begin kon ik Tessa al niet goed peilen en was ik bang dat zij dwars door me heen keek, en ook na deze opdracht heb ik haar ontweken. Zat ze me op het spoor? De volgende dag heb ik geprobeerd een geloofwaardig verhaal te vertellen tegen haar waarom ik zo lang wegbleef maar ik had geen idee of ze hierin trapte of niet. Volgens mij geloven de meeste mensen inmiddels wel dat ik bloed en bloed fanatiek ben en over lijken ga om mezelf weer een volgende ronde verder te brengen. Ik genoot steeds meer en meer van die dubbelrol, en in mijn hoofd was ik ook echt die mega fanatieke kandidaat. Maar wel een fanatieke kandidaat die vooral voor alle andere dingen ging, behalve voor het geld. 

In de tussentijd hadden Ben en Kars een goede vriendschap opgebouwd en ik merkte dat ik graag de derde musketier wilde worden van dit clubje. Maar de les van Anne-Britt was ik nog niet vergeten. Als Kars of Ben vroegen om een bondje, dan hield ik dat af. En wanneer ze vroegen; ‘wij 3 kunnen elkaar toch blind vertrouwen?’ dan gaf ik als antwoord dat ik hen juist NIET vertrouwde, en daarom graag dichtbij ze wilde blijven. ‘Keep your enemies close’ was mijn reactie. Of als we elkaar diep in de ogen keken en vroegen: ‘Ben jij de Mol?’ Dan was mijn reactie: ‘Jazeker! Ik zou zeker je vragen in de test op mij inzetten!’ (Wat ik overigens ook tegen andere kandidaten zei als ze het me vroegen). 

Ik wilde graag een opdracht met Kars doen, om zo ook onder zijn neus te kunnen mollen, wetende dat er nog een sportieve opdracht aankwam. Een opdracht die ons op het lijf geschreven zou zijn en die we in mijn ogen konden winnen, terwijl ik ook nog tussendoor zou kunnen mollen. In het beste scenario zouden we in de helikopter zitten en had Kars een vrijstelling, in het slechtste geval redden we de helikopter niet en heeft Kars meer informatie over mij omdat ik onder zijn neus heb kunnen mollen.

Na echt ons uiterste best te hebben gedaan, hebben we de helikopter inderdaad NET niet gehaald. Johan en Tiemen haalde ons op het allerlaatste moment in en daar ging de helikopter en dus ook onze vrijstelling. Die avond, bij de eliminatie, moesten we afscheid nemen van Kars. Dit afscheid deed echt pijn. Dit zijn momenten die ik van tevoren zeker niet had onderschat, maar die nog 10x erger waren dan verwacht. Iedereen ging Kars missen, de groep, maar ook de crew en waarschijnlijk vanaf de uitzendingen ook heel Nederland. 

Zand in de ogen:

Na het allemaal even te hebben laten bezinken, moesten we door en kwamen we terecht in de woestijn. Wat een fantastische plek weer en wat hebben we een geluk dat we dit mogen meemaken… Hier kwamen weer de meeste fantastische opdrachten voorbij en op het vliegend tapijt heb ik voor de neus van Johan en Tiemen bijna al mijn water gemorst. Ik dacht ‘als ik ga mollen, dan kan ik zoals hiervoor het ook maar net zo goed, goed doen.’. Blijkbaar kom ik daar mee weg! Soms is het zo obvious dat de medekandidaten twijfelen aan zichzelf, precies wat ik hoopte! In opdrachten waar Emma bij zat was het bijna onmogelijk om te mollen. Deze meid kent het spel zo goed, had haar Efteling kennis zo paraat en iedere fout die ik maak had zij in de gaten. Er is geen enkele andere kandidaat die het me zo lastig heeft gemaakt als Emma. Wat is deze meid slim en wat weet ze het spel goed te spelen. 

Maar onderschat ook Jelmer niet; tijdens de opdrachten haalt hij niet het meeste geld binnen en is hij niet de meest fanatieke kandidaat, maar juist daarbuiten, als iedereen in de relax-stand staat, dan staat hij aan! Hij denkt na over de testen, de antwoorden die hij in het verleden heeft gegeven en het is gewone een hele fijne man om in je buurt te hebben. Iedereen mag hem en hij kan goed met iedereen. Hij deelt zelf veel maar krijgt daardoor ook heel veel informatie van andere wat hem een hele gevaarlijke speler maakt. 

Na Kars vreesde ik al dat Ben de volgende zou zijn. Ben en ik wisten op wie Kars zat, dus ik hoopte daarmee nog voor Ben dat zijn oogkleppen zouden afvallen, maar dat gebeurde helaas niet. Hij was de volgende afvaller en het went niet om je vrienden er 1 voor 1 eruit te zien vliegen. Ben was de beste verbinder die deze groep zich kon wensen, wat heeft hij ons vermaakt op de momenten dat we ons verveelde en wat is Ben een lieve vent. Een echte knuffelbeer! Wat wel fijn was voor Ben, was dat hij vertrok met Johan. Johan, de beste bliksemafleider die er bestond. Wat een leuke vent. Hij ving me ook zo lief op na het afvallen van Kars en wat zouden we hem missen. Het strijden om de pot, geen euro ging aan zijn neus voorbij zonder dat hij ervan afwist. Ook hier kon hij zijn werk toch niet helemaal loslaten ;-).

Sterke Spelers:

In de tussentijd werd het bondje tussen Jelmer, Emma en Simone steeds sterker. Tiemen en ik zweefde daar nog een beetje naast. Gelukkig heeft Tiemen nog een aantal opdrachten mee mogen doen en wist hij altijd op precies het juiste moment de juiste grappen te maken. De reden waarom ik vaak vrij relaxed als Mol door dit programma ben geslopen, is toch zeker wel Tiemen. Hij is heel wat nachten mijn roomie geweest en iedere avond ging ik met buikpijn van het lachen naar bed. Tijd om te piekeren voor het slapen gaan of met het wakker worden was er niet. Hij bleef maar kletsen en grappen maken, waardoor ik alles wat er komen ging ook heel goed los kon laten. Zijn alarm maakte ‘s ochtends het hele hotel wakker, maar voor iemand die moeite heeft met opstaan (ikzelf) was dit toch wel ideaal. Dit geluid ging door merg en been.

Na het afscheid van Tiemen ging ik nog verder met 3 hele sterke spelers. Simone; mijn dubbelganger. Zoveel gelijkenissen en toch zoveel verschillen. Wat ben ik blij dat ik Simone beter heb leren kennen. Wat een powervrouw en wat was het mooi om haar te zien genieten van alles wat dit avontuur ons te bieden had. Nog nooit buiten Europa geweest, en dan nu met zo’n complete televisiecrew op pad in Oman. Doe dat haar maar eens na. Bij Simone is ‘what you see is what you get’. Geen bullshit, gewoon open en eerlijk en heel vrij. Wat een verademing dat zij mee was in dit gezelschap!

En Jelmer; deze man heb ik zo onderschat. Hij kende het spel amper, heeft zich de afgelopen jaren voornamelijk beziggehouden met ondernemen en had zich als soort van grap of verveling opgegeven voor The Game. Ik dacht echt, ‘deze man vliegt er de eerste ronde uit.’, maar niets is wat het lijkt bij Wie is de Mol? Jelmer blijkt een genie en al vrij snel in het spel ‘het spelletje gespeelt te hebben’ door veel informatie te verzamelen en grote risico’s te nemen. Een echte ondernemer dus ;-). Hij zegt geen ambities te hebben bij de televisie, maar toch hoop ik stiekem dat we hem vaker terug gaan zien. Als ze hem uitnodigen voor de slimste mens, maakt niemand een schijn van kans denk ik. Wat een gouden vent!

En dan onze Benjamin, Emma. Nog zo’n slimmerik. Oh wat heeft ze het spel goed gespeeld en wat wist ze bij iedere opdracht dondersgoed wat wel en wat niet verstandig was om te doen, maar achteraf ook te delen. Tot grote ergernis van de rest, die alles maar met elkaar deelde en alles eerlijk vertelde. Emma was eigenlijk de enige die het spel echt goed begreep. Maar naast haar tactische en slimme spel is het ook nog eens een heel lief, creatief en leuk mens. Zij gaat het nog ver schoppen in de toekomst en ik gok dat er een EMMA-FANCLUB gaat komen.

Oman, bedankt voor alles wat je te bieden had. De prachtige en diverse natuur, de mega lieve mensen en het heerlijke eten! Wat een fantastisch land en ik hoop hier snel nog eens terug te komen. 

Lieve kijkers en lezers, bedankt dat jullie ons in alles hebben gevolgd. Gelukkig vonden jullie het ook leuk om eens naar niet-BN’ers te kijken en wat heb ik genoten van alle speculaties rondom het programma! Voor iedereen die me door had: goed gedaan mensen! Ik heb mijn best gedaan om onder de radar te blijven. Ik heb niet alleen mijn grootste droom werkelijkheid zien worden door mee te mogen doen aan Wie is de Mol?, ik ben ook nog de Mol geweest. Iets wat ik tot op de dag van vandaag nog steeds niet helemaal besef, maar wat het allergrootste cadeau is geweest wat ik ooit heb mogen ontvangen. Ik heb mezelf weer wat beter leren kennen, ik heb genoten van iedere seconde en deze herinneringen staan voor altijd in mijn geheugen gegrift. En gelukkig zal ik al deze mooie herinneringen terug kunnen zien door de mooie beelden die gemaakt zijn maar ook door de prachtige foto’s die van ons en van de omgeving gemaakt zijn!

Lieve medekandidaten, wat heb ik een onvergetelijke en mooie tijd met jullie gehad. Zelfs na alle mollenacties samen te hebben gezien blijf ik liefde van jullie ontvangen en hoop ik dat deze vriendschappen voor altijd blijven bestaan. En last but not least, lieve makers & medewerkers van Wie is de Mol, wat zijn jullie een fantastische groep mensen bij elkaar en wat hebben jullie hart voor dit programma, wat ook in ieder detail terug is te zien. Wat heb ik een respect voor het werk en de uren die jullie erin steken. Jullie hebben een zware, maar ook de allermooiste baan van de wereld! Bedankt iedereen voor deze kans en het vertrouwen wat jullie in mij hebben gehad. 

Liefs Nyree