Dagboek van de Mol - afl. 8

Het spel loopt ten einde. En niet alleen in Nederland, zelfs in Oregon wordt nog geswitcht van Mol. Wat natuurlijk niet zo vreemd is, want er gebeuren ook rare dingen. Zeker op het einde. Maar laat ik bij het begin beginnen, een abc’tje. Iets dat voor zich spreekt, de letters van het alfabet ophangen in de leesrichting, van a tot z, gaat in de painted hills volledig andersom. Zet de Mol zichzelf hiermee in het middelpunt? Het doet in ieder geval een hoop stof opwaaien.

Even later die verdwenen foto in de vintage store. Niet echt een onderwerp van gesprek. Ik denk nog eens na. Wie is mijn Mol? En van wie ben ik de Mol? Moet ik mijn best doen om als eerste bij de paal met de vrijstelling te komen of niet? Is het nodig om nog meer verwarring te scheppen in de chaos die er al heerst of niet? Straks ben ik nog het haasje.

Even later stel ik me verdekt op tussen de struiken bij Fort Rock en ben ik nerveus voor de ratelslangen die er leven. Die eerste finalist, dat ben ik sowieso. Dat staat vast. Al vanaf dag één. Wat doe ik hier? Afwachten? Niets voor mij. Ik val liever op. Het zal nog twee dagen duren voordat ik uit de kast mag komen. Ik kan niet wachten. Ze zullen verteld staan. En natuurlijk heb ik wel een kleine voorkeur voor wie er straks naast mij tegenover Art in de finale staat. Dus vanaf nu ben ik de fanatieke kandidaat. Dat komt mij heel goed uit als Mol.