Dagboek van de verliezend finalist

Na al die maanden wachten was het dan eindelijk zover in een overvol Vondelpark zou de Mol zich blootgeven. De dag waar ik sinds 8 juni 2017 op zat te wachten, dat was de laatste dag van het spel in Georgië waarop Art enigszins laconiek via een tv scherm liet weten dat ik na 3 strijdlustige weken vol adrenaline nog steeds niet te weten zou komen wie nou de moedwillige saboteur was waar ik zo enthousiast op had gejaagd tijdens het spel. Een enorme teleurstelling weet iedereen die mij een beetje kent. De ongeduldige controlefreak die altijd wil winnen.

Terugkijkend op het spel zit ik hier met een grote glimlach dit dagboekje te tikken. Niemand inclusief ikzelf had kunnen vermoeden dat ik zonder molboekje en zonder duidelijke strategie een finale kandidaat zou worden. Sterker nog ik begon dit spel als de outcast waar niet eens iemand mee op de kamer wilde slapen, een moeilijke en keiharde kandidaat die allesbehalve leuk of lief was in het begin van dit spel. Het duurde dan ook even voor ik het spel en de kandidaten in mijn hart sloot maar toen het eenmaal zo ver was genoot ik met volle teugen en waren het de meest bijzondere weken van mijn leven.

Mijn Mol was vanaf dag 5 de klos en ik deed er alles aan om hem te ontmaskeren! De klunzige Ruben kreeg dag na dag de volle laag van mij. Dit terwijl achteraf mijn beste maatje, de persoon die ik 1000% vertrouwde en waar ik alles mee deelde de Mol bleek te zijn.

Lieve Jan, jij bent de grootste oplichter die ik ooit ben tegengekomen in mijn leven en ik wil je hierbij nogmaals laten weten dat je mij compleet voor de gek hebt gehouden. Jij bent een meester Mol en deze leerling doet haar petje af. Until we meet again.

X Olcay