![Dagboek van de afvaller - Froukje de Both]({"src":{"default":"https:\/\/wieisdemol.assets.avrotros.nl\/user_upload\/WIDM23\/widm23_dagboek_afvaller2.png"}})
Dagboek van de afvaller - Froukje de Both
Meedoen aan ‘Wie is de Mol?’, ja dat was toch wel een bucketlistje hoor. Man oh man wat
had ik zin in dit avontuur!
Wekenlang was ik al aan het fantaseren over waar we heen zouden gaan en met wie. Ook het zo lang hebben van een geheim, vond ik een bijzondere ervaring. Tot die ene dag in een lege studio met enkel een telefoon. En daar ontmoette ik ook mijn medekandidaten. Negen geweldige mensen met wie ik dit avontuur zou aangaan. Geen idee hadden we nog wat er allemaal zou gaan gebeuren of dat Everon ons binnen enkele minuten zou gaan vertellen of we als Mol of als kandidaat op reis zouden gaan. Wat een begin!
Niet lang daarna zagen we elkaar weer (undercover) op Schiphol en bleken we naar het prachtige Zuid-Afrika te gaan. Ik genoot van alles wat er gebeurde. Dit is een schoolreis voor volwassenen! De groep is gezellig, het land prachtig, ik ben mee met ‘WIDM?’ en ik ga dit spel spelen! I’m in! Hier kan echt nog heel weinig misgaan, dacht ik nog. Ik moest mezelf soms echt even knijpen of het wel echt was.
Anke en ik hadden meteen een hele leuke band, ze werd mijn roommate en in haar vond ik ook een lotgenoot die zich net als ik in het donker moest opmaken in alle vroegte, omdat op sommige plekken in Kaapstad de elektriciteit altijd 2 uur uitgaat in de ochtend. Mooie herinnering ;)
Het is zo’n geweldig gevoel als je geen enkel idee hebt wat je de volgende dag gaat doen en alleen maar een paar kleine aanwijzingen krijgt: 8.00 uur verzamelen, wandelschoenen aan, lange broek. Check. Op naar het avontuur!
En wat heb ik in die korte tijd toffe dingen mogen doen: een escaperoom in een kist midden in Kaapstad, een adembenemend koor in een historisch gebouw, een verlaten staalfabriek die eruitziet als een filmset, een streetart challenge in Woodstock.
Het voelde als een rollercoaster die heeeeel langzaam omhooggaat, je geniet van het uitzicht en van alles wat er nog komen gaat en ja dan ben je er bijna en dan is daar het hoogste punt en dan, keihard naar beneden... JAAAA... NEE! Stop. Klaar. Rood scherm. Ik kon het gewoon niet geloven. Nee, nee! Schreeuwde alles in mij. Ik houd me rustig maar van binnen woedt er een tsunami. Dit was niet de bedoeling. Zo moest het niet gaan.
In een roes omhels ik al die leuke mensen die ik net heb ontmoet en waar ik nu al van weet dat ik ze ga missen de komende tijd. Inclusief de fantastische, professionele maar bovenal warme crew. Ik heb het afscheidsgesprekje met Rik, zie mijn nieuwe vrienden nog in mijn ooghoek en daar ga ik, het busje in.
Ik voel me verdoofd en ben heel stil. Claudia van de productie probeert nog: “Wil je erover praten?”, maar ik kan alleen maar uitbrengen: “Nee dank je, laat me maar even.” Dan komen we aan bij het prachtige afvallershotel en Saar zit al op me te wachten. “Nee!”, schreeuwt ze en we omhelzen elkaar. Dan komen de tranen.
Ik had nooit verwacht dat dit zo’n impact zou hebben, dat je ergens zó van kan balen. Met Saar heb ik het uitgebreid over het spel, en hoe de afgelopen dagen zijn geweest, voor ons allebei. Zij baalt net zo hard. Iets met gedeelde smart…
Een paar dagen lang ben ik van slag en blijf ik die test maar in mijn hoofd maken. Waar is het nou verkeerd gegaan? Was ik te langzaam? Zat ik zo fout? Ik weet het niet en ga het niet oplossen. Ik vind het gewoon zó jammer.
Na een paar dagen begin ik weer te ontspannen en kan ik het loslaten. Het is wat het is. Samen met Saar en Claudia vermaak ik me prima. We hebben echt heel Kaapstad van links naar rechts leren kennen. Echt, ik kan een city guide maken over deze geweldige en veelzijdige stad.
Ondertussen komen er natuurlijk steeds meer kandidaten die zich bij ons voegen en het leuke is dat we daardoor het spel eigenlijk nog een beetje ‘meespelen’. We horen alle ins en outs en we eten drinken en lachen en kletsen en eten en drinken nog meer. Zo fijn dat je op deze manier toch nog heel erg het gevoel hebt dat je dit allemaal samen beleeft.
Achteraf heb ik van deze tijd enorm genoten, al had ik de afloop natuurlijk liever anders gezien. Nog steeds kan ik het heel jammer vinden dat ik niet langer mee heb kunnen spelen. Maar tegelijkertijd ben ik ook heel erg dankbaar dat ik onderdeel mag zijn van dit seizoen van ‘WIDM?’.
Dankjewel alle kijkers, wat zijn jullie super betrokken en enthousiast. Dat is echt ongekend en hartverwarmend, nog nooit zoiets meegemaakt.
En dankjewel lieve medekandidaten en crew. Jullie hebben dit voor mij echt tot een onvergetelijke tijd gemaakt!
Froukje
Meer Wie is de Mol?
