Dagboek van de afvaller - afl. 6

Jubileumseizoen - Afl. 6

10 okt 2020

Dat belletje dat je op een random dag krijgt met de vraag of je mee wilt doen aan het jubileum seizoen van Wie is de Mol? is een kans die je met beide handen vastgrijpt en niet meer los laat.

Een paar weken later loop ik door een pittoresk dorpje ergens in het prachtige Toscane met een telefoon in mijn hand, op zoek naar… werkelijk geen idee!
Het is gewoon begonnen, ik zit er 12 jaar later gewoon weer in, in Wie is de Mol? !

Oke, FOCUS, Patrick je wordt vast gebeld want waarom zou ik anders een telefoon in mijn handen hebben gekregen…. Maar niets!
Ik besluit maar te gaan wandelen en de andere kandidaten te gaan zoeken, als die er zijn, het zal toch niet nog een keer gebeuren dat we allemaal in een ander land of andere stad zitten….
Het is bizar hoe mijn brein het na 12 jaar weer oppakt, het spel, het gevoel, het wantrouwen en de beren op de weg, een onbeschrijfelijk gevoel van plezier en angst. Maar gelukkig kom ik Peggy tegen en langzaam begint het plein vol te lopen met 10 kandidaten, het was zo leuk om elkaar op deze manier tegen te komen. Wij zijn de Lucky bastards die het spel nog 1 keer mogen spelen.

Je zou denken dat we ervaringsdeskundigen zijn, maar meteen als kippen zonder koppen gaan we door elkaar praten, roepen, het was chaos, en ik hou der van, we zijn begonnen.

Wat heb ik geboft met deze groep, we hebben het gezellig en fijn en we zorgen heel lief allemaal een beetje voor elkaar. Omdat we het allemaal al een keer hebben mogen beleven staan we er ook allemaal wat anders en rustiger in, niemand gaat hier voor de winst, we zijn hier allemaal om nog een keer oog en oog te staan met de Mol, en kijken of we ons persoonlijk record kunnen verbreken.

Ik heb voorgenomen om er vooral enorm van te genieten, en dat is het basisgevoel geweest vanaf het begin. 

Patrick Martens

Maar goed, er is natuurlijk een Mol in ons midden die wellicht wat andere intenties heeft.

Had wel met mezelf afgesproken om meer naar mijn eigen gevoel te luisteren.

In 2008 heb ik me teveel laten leiden door Regina Romijn, ik begon Dennis in het vizier te krijgen maar zij overtuigde me dan weer dat Edo de Mol moest zijn.

Dat gaan we niet nog een keer doen.

Zie hier, 12 jaar later…

Ik heb me wederom te veel laten leiden, deze keer door Tygo, die met stevige argumenten kwam waarom die ene de Mol wel moest zijn.

Je wilt een soort van houvast in dit programma, een soort logica of een bevestiging dat jij niet alleen hele rare dingen ziet bij bepaalde kandidaten.

Maar ik denk dat ik uiteindelijk zo met stress omga, ik kan en durf niet meer voor mezelf te denken.

Dit is hoe ik het spel speel en ik kan het blijkbaar niet op een andere manier

I fucking did it again!

Ik ga met een glimlach naar huis, who cares dat ik niet heb gewonnen, ik mocht nog een keer op stap met een fantastisch tv team die dit programma 20 jaar met zoveel passie maakt.

Patrick.