Dagboek van Roos - Winnaar

Ik heb werkelijk geen idee en terwijl ik dit opschrijf krijg ik daar acuut weer stress van. Bijna vier weken lang waren mijn boekje en ik in Cambodja onafscheidelijk. Ik sliep ermee onder mijn kussen, ik verstopte ‘m onder mijn matras of ik duwde ‘m ergens ver weg in een extra laag in mijn koffer. 

Maar nu maanden later, weer thuis in Nederland, heb ik geen idee waar ik het gevreesde boekje heb gelaten. En weet je? Nu de stress weer langzaam wegzakt realiseer ik mij dat dat eigenlijk heel gezond is. Who cares, waar dat boekje is? Het programma is voorbij. Ik hoef niets meer te onthouden, niets meer te studeren, het spel is gespeeld.

Haha. Wat een Mindfuck. Wat een spel. Wat een reis. Wat een mensen. Wat een avontuur. Wat een land. Ik heb er zo ongelooflijk van genoten maar eerlijk is eerlijk, ik vond het ook heel heftig. Niet eerder maakte ik een situatie mee waarbij de grenzen tussen waar en niet waar zo mistig waren. 

De reis begon voor mij al heel atypisch en dat werd daarna niet veel beter vrees ik. Jullie hebben allemaal mee kunnen kijken met het verloop van het programma, dus ik ga je niet vermoeien met de details die ook al op tv te zien waren. Maar één ding kan ik je verzekeren, ik had nooit, maar dan ook nooit verwacht dat ik Wie is de Mol? zou winnen. 

In het dagelijks leven ben ik helemaal geen spelletjes mens, ik heb er te weinig geduld voor en ben niet zo’n perfectionist als het gaat om feitenkennis. Mijn hoofd is soms chaotisch, en het winnen van een bord of kaartspel stond nooit op mijn lijstje met kernkwaliteiten. Mijn vrienden en collega’s weten daar alles van. 

Maar al tijdens mijn mollicitatie merkte ik wel: een spel dat gebaseerd is op een mentale uitdaging en zo speelt met de werkelijkheid, dat lijkt mij wel wat. De psychologische thriller ‘The Game’ blijkt niet voor niks een van mijn favoriete films.

De eerste dagen van het spel moest ik behoorlijk wennen aan de groepsdynamiek en aan de uitleg van de spellen. Soms snapte ik amper wat Rik bedoelde, en dus probeerde ik mij vooral te focussen op de lichaamstaal van anderen. En ook op wat er gebeurde tussen de regels door. 

De eerste paar afleveringen bleef ik spreiden maar Stijn stond al wel vrij snel op mijn verdachtenlijstje. Ik voelde dat er iets niet klopte. En wat ik ook ontdekte op den duur, de groep vond mij juist heel verdacht. Door mijn ietwat, soms per ongeluk (vaker dan je denkt) maar soms ook bewust, chaotische gedrag werd ik voor veel mensen een doelwit. ‘Wat doet Roos, waar is ze mee bezig, hoezo draagt ze dit soort kleding, en waarom zegt ze dit of dat?’ 

De focus lag al vrij snel voor veel mensen op mij en dat was niet altijd makkelijk maar wel heel waardevol. Met het wantrouwen van de rest ben ik ongelooflijk gaan spelen. Soms op het irritante af. Haha. Sorry daarvoor. Daarnaast probeerde ik ook onvoorspelbaar te blijven voor de Mol, zodat ik kon zien hoe hij reageerde en dat leverde waardevolle informatie op. 

Ondertussen heb ik geprobeerd ook geld te verdienen, al was dat met zoveel verwarring lastiger dan je denkt. Het werd een heerlijke maar ook pittige reis vol misleiding en chaos. Gelukkig was er naast het spel ook ruimte voor oprecht persoonlijk contact. Wat een diverse en vrolijke groep! Zoveel talenten, zoveel mooie karakters en zoveel dierbare momenten. 

Uiteindelijk kan er maar één de Mol zijn en mijn intuïtie bleek te kloppen. Stijn was de Mol, en wat voor een. Hij heeft het fantastisch gedaan. Dat ik het als enige goed heb geraden vind ik nog steeds een bizarre plottwist. Vanaf nu blijf ik nog vaker trouw aan mijn eigen intuïtie, dat is voor mij de echte winst van dit spel. Ik had het niet anders willen en waarschijnlijk ook niet anders kunnen spelen.

Het wat een voorrecht om tijdelijk deel uit te mogen maken van deze bizarre Wie is de Mol? familie. Het is een geweldige prestatie om dit programma zo integer en mooi te maken en ook zo goed te presenteren. Als je dat aan iemand kunt overlaten dan is het wel aan dit team makers en aan mijn lieve collega Rik.

En nu kan het Molboekje echt dicht en voorgoed opgaan in de choas van mijn huishouden. Waarschijnlijk kom ik het over een tijdje tegen tussen het speelgoed van mijn kinderen, en dan denk ik met veel liefde en plezier terug aan dit fantastische avontuur. Ik hou nog steeds niet van spelletjes, haha. Maar voor Wie is de Mol? maakte ik graag een keer een uitzondering.

Veel Liefs Roos